Rezerwy pracownicze w świetle MSR 19 i polskich przepisów

Temat rezerw tworzonych na przyszłe świadczenia dla pracowników wraca co roku wraz z zamknięciem sprawozdań finansowych. Choć bywa traktowany jako element czysto księgowy, to w praktyce stanowi ważny sygnał dla otoczenia firmy.

Sposób, w jaki organizacja podchodzi do wyceny rezerw tworzonych na przyszłe świadczenia dla pracowników, odzwierciedla jej odpowiedzialność wobec pracowników, zdolność do przewidywania kosztów oraz poziom dojrzałości finansowej. Dobrze prowadzona polityka w tym obszarze to nie tylko zgodność z regulacjami, ale także narzędzie wspierające zarządzanie ryzykiem i kapitałem ludzkim.

Rezerwy w ustawie o rachunkowości

Tworzenie rezerw to istotny element finansowego obowiązku każdej firmy, regulowany przez ustawę o rachunkowości. Obowiązek ten obejmuje wszystkie jednostki prowadzące pełne księgi rachunkowe – z nielicznymi wyjątkami. Zgodnie z art. 35d ww. ustawy rezerwy należy tworzyć na przyszłe zobowiązania wynikające ze zdarzeń przeszłych, jeżeli ich wystąpienie jest pewne lub wysoce prawdopodobne, a samą kwotę można wiarygodnie oszacować. Uzupełniający art. 39 ustawy rozszerza ten obowiązek m.in. na zobowiązania pracodawcy wobec pracowników, wynikające zarówno z kodeksu pracy, jak i z wewnętrznych regulaminów świadczeń pracowniczych.

Zgodnie z kodeksem pracy każdy pracodawca zobowiązany jest do wypłaty odprawy emerytalnej (przejście pracownika na emeryturę), rentowej (przejście pracownika na rentę) i pośmiertnej (w przypadku śmierci pracownika i gdy pracodawca nie opłaca odpowiedniego ubezpieczenia na życie). Są to prawdopodobne przyszłe...